بیماری های مشابه

همانژیوم مویرگی لوبولار (Lobular capillary hemangiomas)، که به عنوان گرانولوم پیوژنیک (pyogenic granulomas) نیز شناخته می‌شوند، ضایعات عروقی خوش‌خیم و به سرعت رشد کننده‌ای هستند که معمولاً به صورت تکی ظاهر می‌شوند. علت‌شناسی (etiology) این ضایعات ناشناخته است. این ضایعات ممکن است درون دیگر ناهنجاری‌های عروقی مانند همانژیوم‌های بزرگ‌تر یا تلانژکتازی‌های سطحی (superficial telangiectases) ایجاد شوند. تروما (trauma) نیز می‌تواند به بروز این ضایعات منجر شود. هنگامی که بیش از یک گرانولوم پیوژنیک وجود دارد، ممکن است به صورت خوشه‌ای یا آگمیناته (agminated) باشند.

آنژیوم توفت‌دار، که قبلاً به عنوان آنژیوبلاستوما ناکاگاوا شناخته می‌شد، یک تومور عروقی نادر است. این نام به ظاهر هیستولوژیک نفوذ مویرگی "توفت‌دار" درم همراه با عروق لنفاوی گشاد اشاره دارد. تصور می‌شود که این تومور منشأ لنفاوی داشته باشد.

آنژیوم هموسیدروتیک هدف‌دار (Targetoid Hemosiderotic Hemangioma یا THH)، که همچنین به عنوان ناهنجاری لنفاوی هموسیدروتیک هدف‌دار (Targetoid Hemosiderotic Lymphatic Malformation یا THLM) شناخته می‌شود، یک ضایعه خوش‌خیم است که به صورت بالینی با یک پاپول (papule) قهوه‌ای-بنفش مرکزی و منفرد مشخص می‌شود که ممکن است با یا بدون یک ناحیه نازک و رنگ‌پریده و حلقه‌ای از خون‌مردگی (ecchymosis) در اطراف آن باشد، و به این ترتیب ظاهری هدف‌دار ایجاد می‌کند. در حالی که قبلاً تصور می‌شد THH منشأ عروقی دارد، داده‌های ایمونوهیستوشیمیایی از منشأ لنفاوی آن حمایت می‌کنند، زیرا THH به‌طور مثبت برای نشانگرهای لنفاوی از جمله D2-40 رنگ‌آمیزی می‌شود. علاوه بر این، مطالعات ایمونوهیستوشیمیایی الگویی را نشان داده‌اند که بیشتر با یک ناهنجاری عروقی سازگار است تا یک نئوپلاسم (neoplasm)، همان‌طور که از اصطلاح "همانژیوم" (hemangioma) برداشت می‌شود.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. نووس (Nevus) اصطلاح پزشکی برای خال است. خال ها، غیر سرطانی (خوش خیم) هستند و می توانند در بدو تولد (مادرزادی) یا پس از تولد (اکتسابی) ایجاد شوند. برخی از خال ها برجسته و برخی صاف هستند. خال ها می توانند از رنگ پوست گرفته تا صورتی، قهوه ای، مشکی یا حتی آبی متغیر باشند. صرف نظر از این تفاوت ها، همه خال ها از مجموعه سلول های تولید کننده رنگدانه پوست (ملانوسیت ها) تشکیل شده اند. راه های تشخیص خال، راه های مراقبت خال

درماتوفیبروماها یا هیستیوسیتوماها، تومورهای خوش‌خیم فیبروهیستیوسیتی هستند که معمولاً به صورت تک‌تک ظاهر می‌شوند. برخی افراد ممکن است چندین ضایعه داشته باشند اما به ندرت تعداد آنها به بیش از 15 می‌رسد. درماتوفیبروماها عمدتاً در اندام‌های تحتانی مشاهده می‌شوند؛ با این حال، در کودکان زیر 10 سال، محل شایع‌تر آنها روی تنه است. این ضایعات عموماً بدون علامت هستند، اما گاهی ممکن است خارش یا درد داشته باشند.

سارکوم کاپوزی یک نئوپلاسم بدخیم با منشأ سلول‌های اندوتلیال لنفاوی است که در چندین شکل بروز می‌کند: مرتبط با ایدز و غیر مرتبط با ایدز. زیرگونه‌های سارکوم کاپوزی غیر مرتبط با ایدز شامل سارکوم کاپوزی کلاسیک، سارکوم کاپوزی آندمیک آفریقایی، و سارکوم کاپوزی یاتروژنیک (iatrogenic) می‌باشد. همه انواع سارکوم کاپوزی تحت تأثیر ویروس هرپس انسانی نوع ۸ (HHV-8) هستند و یافته‌های پوستی از نظر بالینی و هیستولوژیک در میان انواع مختلف آن قابل تمایز نیستند.

سارکوم کاپوزی (Kaposi sarcoma - KS) یک نئوپلاسم بدخیم با منشاء سلول‌های اندوتلیال لنفاوی است که در چندین فرم رخ می‌دهد: فرم‌های مرتبط با ایدز (AIDS-associated) و غیرمرتبط با ایدز (non-AIDS-associated). زیرگروه‌های غیرمرتبط با ایدز شامل سارکوم کاپوزی کلاسیک، سارکوم کاپوزی بومی آفریقایی (African endemic) و سارکوم کاپوزی ناشی از درمان (iatrogenic) می‌باشند. تمامی انواع سارکوم کاپوزی ناشی از یا تحت تأثیر ویروس هرپس انسانی نوع ۸ (HHV-8) هستند و یافته‌های پوستی در این انواع از نظر بالینی و هیستوپاتولوژیک غیرقابل تشخیص می‌باشند.

آنژیوسارکوم‌ها (Angiosarcomas) تومورهای بدخیم و نادر با منشأ سلول‌های اندوتلیال عروقی هستند که به‌شدت تهاجمی می‌باشند. این تومورها ممکن است در هر اندام یا ناحیه‌ای از بدن ایجاد شوند، اما تمایل بیشتری به پوست و بافت‌های نرم سطحی دارند.

آنگیوهیستیوسیتومای چند هسته‌ای (Multinucleate Cell Angiohistiocytoma یا MCA) یک تکثیر خوش‌خیم فیبروهیستیوسیتی و عروقی پوستی است که با یک یا چند پاپول یا ندول قرمز تا بنفش مشخص می‌شود که به خوبی مرزبندی شده‌اند. MCAها نادر هستند و در بسیاری از مطالعات، از جمله بزرگ‌ترین مرور سیستماتیک مقالات درباره MCAها، گزارش شده است که در زنان شایع‌ترند، به طوری که ۷۹٪ از بیماران زنان بودند. میانگین سن شروع این ضایعات بین ۵۰ تا ۵۶ سال است. ضایعات MCA معمولاً به تدریج در طول هفته‌ها تا ماه‌ها توسعه می‌یابند و اغلب برای سال‌ها قبل از تشخیص قطعی وجود دارند.

سارکوم کاپوزی یک نئوپلاسم بدخیم با منشأ سلول‌های اندوتلیال لنفاوی است که در چندین شکل بروز می‌کند: مرتبط با ایدز و غیر مرتبط با ایدز. زیرگونه‌های سارکوم کاپوزی غیر مرتبط با ایدز شامل سارکوم کاپوزی کلاسیک، سارکوم کاپوزی آندمیک آفریقایی، و سارکوم کاپوزی یاتروژنیک (iatrogenic) می‌باشد. همه انواع سارکوم کاپوزی تحت تأثیر ویروس هرپس انسانی نوع ۸ (HHV-8) هستند و یافته‌های پوستی از نظر بالینی و هیستولوژیک در میان انواع مختلف آن قابل تمایز نیستند.

سارکوم کاپوزی (Kaposi sarcoma - KS) یک نئوپلاسم بدخیم با منشاء سلول‌های اندوتلیال لنفاوی است که در چندین فرم رخ می‌دهد: فرم‌های مرتبط با ایدز (AIDS-associated) و غیرمرتبط با ایدز (non-AIDS-associated). زیرگروه‌های غیرمرتبط با ایدز شامل سارکوم کاپوزی کلاسیک، سارکوم کاپوزی بومی آفریقایی (African endemic) و سارکوم کاپوزی ناشی از درمان (iatrogenic) می‌باشند. تمامی انواع سارکوم کاپوزی ناشی از یا تحت تأثیر ویروس هرپس انسانی نوع ۸ (HHV-8) هستند و یافته‌های پوستی در این انواع از نظر بالینی و هیستوپاتولوژیک غیرقابل تشخیص می‌باشند.

واسکولیت (Vasculitis) اصطلاحی عمومی است که به گروهی بزرگ و ناهمگن از اختلالات اشاره دارد که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شوند. هیچ سیستم طبقه‌بندی یکنواختی برای واسکولیت وجود ندارد، اگرچه زیرگروه‌ها معمولاً بر اساس اندازه عروق درگیر، نوع کمپلکس‌های ایمنی در گردش، و دیگر ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی دسته‌بندی می‌شوند. در بسیاری از موارد، آسیب به عروق خونی منجر به نشت گلبول‌های قرمز و بروز پورپورای قابل لمس (palpable purpura) بر روی پوست می‌شود. علائم پوستی شایع دیگر واسکولیت شامل زخم‌های پوستی، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، و لیودو رتیکولاریس (livedo reticularis) است.

کاپیلاریت (Capillaritis) شرایطی است که در آن التهاب ریزترین رگ‌های خونی پوست منجر به نشت خون و پتشی (نقاط ریز خونریزی زیر پوست می‌شود که با فشار دادن روی آن‌ها سفید نمی‌شوند). کاپیلاریت اغلب در افرادی که برای مدت طولانی می ایستند، مانند افرادی که برای کار زیاد روی پاهای خود هستند، دیده می شود. کاپیلاریت می تواند به طور متناوب ظاهر شود و از بین برود. شایع ترین محل در مویرگ ها پاها اتفاق می افتد، اما می تواند روی تنه و بازوها نیز رخ دهد. کاپیلاریت هرگز روی صورت رخ نمی دهد. کاپیلاریت ممکن است به صورت زیر ظاهر شود: پتشی های قهوه ای قرمز یا قهوه ای تیره در پوست تیره یا پتشی های قرمز روشن یا قرمز تیره در رنگ های پوست روشن تر تغییرات رنگی در ضایعات ممکن است در مراحل مختلف رشد دیده شود پتشی ها می توانند ادغام شوند و لکه های پتشیال را تشکیل دهند راه های درمان کاپیلاریت، راه های خودمراقبتی کاپیلاریت، راه های تشخیص کاپیلاریت

آنجیوآندوتلیوماتوزیس (Angioendotheliomatosis) یک تکثیر عروقی پوستی از سلول‌های اندوتلیال در داخل عروق خونی است که شامل اشکال خوش‌خیم و بدخیم می‌شود.

پیتیریازیس لیکنوئیدیس ات واریولفورمیس اکوتا (Pityriasis lichenoides et varioliformis acuta) یا بیماری موشا-هابرمن، یک اختلال لنفوپرولیفراتیو (T-cell lymphoproliferative disorder) است که با شروع حاد ضایعات قرمز یا قهوه‌ای، بدون علامت یا با خارش خفیف به اندازه ۲ تا ۳ میلی‌متر، که به سرعت به وزیکولاسیون و نکروز توسعه می‌یابند و گاهی خونریزی‌دهنده می‌شوند، مشخص می‌گردد. ضایعات زخمی و پوسته‌دار رایج هستند. این ضایعات معمولاً در طی هفته‌ها تا ماه‌ها مجدداً ظاهر می‌شوند و به طور خودبخودی بهبود می‌یابند و اغلب اسکارهای واریولفورمیس به جای می‌گذارند. پیتیریازیس لیکنوئیدیس بیشتر در کودکان مذکر و بزرگسالان جوان رخ می‌دهد، اما می‌تواند در هر دو جنس، در تمامی سنین و در تمامی نژادها ظاهر شود.

پاپولوز لنفوماتوئید (Lymphomatoid papulosis یا LyP) یک بیماری پوستی عودکننده، مزمن و خودبهبود است که در پیوستاری با لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک پوستی اولیه (C-ALCL) قرار دارد. این دو نهاد و موارد تداخل آن‌ها، اختلالات لنفوپرولیفراتیو پوستی مثبت به CD30 را تشکیل می‌دهند که تقریباً ۲۵ درصد از لنفوم‌های سلول T پوستی را شامل می‌شوند. با وجود ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک بدخیم، LyP معمولاً یک سیر بالینی خوش‌خیم دارد. LyP و C-ALCL بسیاری از ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک را به اشتراک می‌گذارند؛ مورفولوژی و سیر بیماری عوامل مهم تمایز دهنده هستند.

درماتوفیبروماها یا هیستیوسیتوماها، تومورهای خوش‌خیم فیبروهیستیوسیتی هستند که معمولاً به صورت تک‌تک ظاهر می‌شوند. برخی افراد ممکن است چندین ضایعه داشته باشند اما به ندرت تعداد آنها به بیش از 15 می‌رسد. درماتوفیبروماها عمدتاً در اندام‌های تحتانی مشاهده می‌شوند؛ با این حال، در کودکان زیر 10 سال، محل شایع‌تر آنها روی تنه است. این ضایعات عموماً بدون علامت هستند، اما گاهی ممکن است خارش یا درد داشته باشند.

لئوومیوم‌های پوستی (Cutaneous Leiomyomas) تومورهای خوش‌خیم هستند که از عضله صاف منشأ می‌گیرند. بر اساس منشأ عضله صاف، این تومورها به سه زیرگروه تقسیم می‌شوند:

آنگیوهیستیوسیتومای چند هسته‌ای (Multinucleate Cell Angiohistiocytoma یا MCA) یک تکثیر خوش‌خیم فیبروهیستیوسیتی و عروقی پوستی است که با یک یا چند پاپول یا ندول قرمز تا بنفش مشخص می‌شود که به خوبی مرزبندی شده‌اند. MCAها نادر هستند و در بسیاری از مطالعات، از جمله بزرگ‌ترین مرور سیستماتیک مقالات درباره MCAها، گزارش شده است که در زنان شایع‌ترند، به طوری که ۷۹٪ از بیماران زنان بودند. میانگین سن شروع این ضایعات بین ۵۰ تا ۵۶ سال است. ضایعات MCA معمولاً به تدریج در طول هفته‌ها تا ماه‌ها توسعه می‌یابند و اغلب برای سال‌ها قبل از تشخیص قطعی وجود دارند.

پتشی (Petechiae) و پورپورای غیرقابل لمس (ecchymoses) ناشی از داروها به دلیل خونریزی در پوست رخ می‌دهند. داروهایی که باعث ترومبوسیتوپنی (thrombocytopenia) یا تغییر در عملکرد پلاکت‌ها می‌شوند، با پتشی و اکیموز بروز می‌کنند. عوامل شیمی‌درمانی ممکن است باعث سرکوب عمومی مغز استخوان شده و منجر به ترومبوسیتوپنی شوند. گزارش شده است که بلئومایسین (Bleomycin) باعث آسیب به اندوتلیوم و نشت خون شده و در نتیجه پورپورا ایجاد می‌کند.

اصطلاحات و طبقه‌بندی‌های موجود برای تعریف طیف گسترده‌ای از نفوذهای لنفوپرولیفراتیو بدخیم پوستی متغیر و در حال تکامل هستند. طبقه‌بندی‌های کنونی بر اساس یافته‌های بالینی، پاتولوژیک، ایمونوپاتولوژیک، مولکولی و سیتوژنتیک استوارند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در اصلاح طبقه‌بندی لنفوم اروپایی-آمریکایی تجدیدنظرشده (REAL)، سه دسته اصلی از بدخیمی‌های لنفوئیدی را به رسمیت می‌شناسد: لنفوم‌های سلول B، سلول T / سلول‌های قاتل طبیعی (NK) و لنفوم هوچکین. این طبقه‌بندی شامل لنفوم‌ها و لوسمی‌های لنفوئیدی می‌شود. هر یک از این دسته‌ها به زیرمجموعه‌های بیشتری تقسیم می‌شوند. به عنوان مثال، می‌توان به لنفوم‌های اولیه پوستی سلول B و لنفوم‌های اولیه پوستی سلول T (CTCL) اشاره کرد.

لوسمی جلدی (Leukemia cutis) زمانی رخ می‌دهد که پوست توسط تکثیر بدخیم لکوسیت‌ها (leukocytes) نفوذ می‌شود. چندین زیرگروه از این حالت وجود دارد که شامل درگیری پوستی مرتبط با لوسمی لنفوبلاستیک حاد (acute lymphoblastic leukemia یا ALL)، لوسمی میلوژنوس حاد (acute myelogenous leukemia یا AML)، لوسمی میلوژنوس مزمن (chronic myelogenous leukemia یا CML)، و لوسمی لنفوسیتی مزمن (chronic lymphocytic leukemia یا CLL) می‌شود. لوسمی جلدی نشان‌دهنده پیش‌آگهی ضعیف‌تری است.